در هوایت بی قرارم روز و شب

سر ز پایت بر ندارم روز و شب

روز شب را هم چو خود مجنون کنم 

روز و شب را کی گزارم روز و شب

جان و دل از عاشقان می خواستند

جان و دل را می سپارم روز و شب

تا نیابم آن چه در مغز منست

یک زمانی سر نخارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد

گاه چنگم گاه تارم روز و شب

می زنی تو زخمه و بر میرود

تا به گردون زیر و زارم روز و شب 

ساقیی کردی بشر را چل صبوح

زان خمیر اندر خمارم روز و شب

ای مهار عاشقان در دست تو

در میان این قطارم روز و شب

می کشم مستانه بارت بی خبر

هم چو اشتر زیر بارم روز و شب

تا بنگشایی به قندت روزه ام 

تا قیامت روزه دارم روز و شب

چون ز خوان فضل روزه بشکنم 

عید باشد روزگارم روز و شب 

جان روز و جان شب ای جان تو 

انتظارم انتظارم روز و شب 

تا به سالی نیستم موقوف عید 

با مه تو عید وارم روز و شب 

زان شبی که وعده کردی روز وصل 

روز و شب را می شمارم روز و شب

بس که کشت مهر جانم تشنه است

زابر دیده اشکبارم روز و شب