جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال         شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال 

دگر به گوش فراموش عهد سنگین دل     پیام ما که رساند مگر نسیم شمال 

غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود           عجب فتادن مردست در کمند غزال 

جماعتی که نظر را حرام می‌گویند          نظر حرام بکردند و خون خلق حلال 

تو بر کنار فراتی ندانی این معنی            به راه بادیه دانند قدر آب زلال 

به خاک پای تو داند که تا سرم نرود         ز سر به درنرود همچنان امید وصال 

حدیث عشق چه حاجت که بر زبان آری   به آب دیده خونین نبشته صورت حال 

به ناله کار میسر نمی‌شود سعدی         ولیک ناله بیچارگان خوشست بنال 

                                                                                               سعدی